Ένα πεζοδρομημένο κέντρο είναι προς όφελος του πολίτη;
«…μια πόλη που ευημερεί προσφέρει πολύ περισσότερα στο άτομο, παρά εάν ευημερεί ο κάθε πολίτης χωριστά, αλλά η πόλη ως σύνολο δυστυχεί. Γιατί, εάν ο πολίτης ευημερεί, ενώ η πόλη δυστυχεί, και αυτός θα χαθεί μαζί της, ενώ αν είναι δυστυχής μέσα σε μια πόλη που ευημερεί, θα σωθεί και αυτός».
(Θουκυδίδης, Β΄, 60)
Μπήκαμε λοιπόν και στη διαδικασία της διαβούλευσης για το κυκλοφοριακό μέλλον της πόλης μας.
Πάντοτε το νέο, το ριζοσπαστικό φοβίζει. Πάντοτε, σε κάθε αλλαγή, υπάρχουν ορισμένοι που θα ζημιωθούν, ενώ άλλοι θα ωφεληθούν. Ο Δήμος όμως, θεσμικά, έχει χρέος να μελετά και να αποφασίζει πάντα με στόχο το όφελος να είναι για το σύνολο όχι για μεμονωμένους. Στην τελική απόφαση θα πρέπει να βαρύνει αυτή η θεμελιώδης αρχή περισσότερο από οτιδήποτε άλλο: ένα κλειστό για τα αυτοκίνητα, ένα πεζοδρομημένο κέντρο, θα ωφελήσει τον κάτοικο της Νιγρίτας ή όχι;
Η θέση της στήλης επί του θέματος είναι γνωστή εδώ και χρόνια. Επειδή όμως – αν θες να είσαι σοβαρός – οφείλεις πάντα να εξετάζεις και την αντίθετη άποψη, καθώς μόνο μέσα από την αντίθεση μπορείς να φτάσεις στη σύνθεση, ας δούμε και μερικές πιθανές τοποθετήσεις κάποιων που ενδεχομένως θα ήθελαν να μείνει το κέντρο ως έχει. Ας κάνουμε για λίγο τον συνήγορο του διαβόλου:
Θέση 1η: «Για τα μαγαζιά μας εκατέρωθεν της Αθ. Αργυρού είναι ζωτικής σημασίας η ανάγκη να κυκλοφορούν αυτοκίνητα, γιατί α) αυξάνεται η πελατεία μας από αυτούς που διπλοπαρκάρουν για να ψωνίσουν, β)χρειάζεται να φορτώνουμε και να ξεφορτώνουμε συνέχεια».
Αντίθεση: οι εποχούμενοι πελάτες που θα χάσετε, καθώς δεν θα μπορούν να περάσουν από μπροστά από τα μαγαζιά σας, ούτε να παρκάρουν παράνομα εμποδίζοντας την κυκλοφορία των άλλων, θα αντικατασταθούν από τους πεζούς που θα καταλάβουν το πεζοδρομημένο κέντρο. Στατιστικά, όπου έγινε πεζόδρομος υπήρξε αύξηση της κίνησης. Άλλωστε, αν το προϊόν σου είναι εξαιρετικό, δεν θα έχει κανείς το πρόβλημα να παρκάρει λίγο παρακάτω και να σε επισκεφτεί με τα πόδια. Όσο για τις φορτοεκφορτώσεις, θα μπορούσε να προβλεφθεί – όπως σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο – κάποια ώρα πρωί απόγευμα για να εφοδιάζονται τα μαγαζιά.
Θέση 2η: «Το κέντρο της πόλης δεν είναι παιδική χαρά για μανάδες, καροτσάκια, παιδάκια. Για αυτούς υπάρχουν ειδικοί χώροι, όπως π.χ. το πάρκο».
Αντίθεση: μα το ζήτημα δεν είναι να βρουν οι συμπολίτες μας παιδική χαρά. Αν το ήθελαν, μάλλον θα την έβρισκαν (αν και πράγμα δύσκολο στη σύγχρονη Νιγρίτα). Το θέμα είναι να δούμε το κέντρο ως τόπο συναναστροφής, να δοθεί δηλαδή μια επιπλέον επιλογή σε όλους τους Νιγριτινούς να βρεθούν με όλους. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου: και τα παιδιά να έχουν έναν ασφαλή χώρο να δράσουν, και οι γονείς να κάνουν τη βόλτα τους ενταγμένοι στο σύνολο και όχι μόνο στο υποσύνολο της παιδικής χαράς. Και στο κάτω κάτω, μια βραδυνή βόλτα για φαγητό ή για ποτό, δε μπορεί να γίνει στην παιδική χαρά, ενώ ένα κέντρο δίχως αυτοκίνητα, αλλά γεμάτο κόσμο θα ήταν μια κάποια λύση.
Θέση 3η: «Αν κλείσει το κέντρο και δεν περνάνε καθόλου αυτοκίνητα, είναι πολύ πιθανό στις δύσκολες μέρες του χειμώνα να μοιάζει η Νιγρίτα με έρημη πόλη. Το αυτοκίνητο που περνάει δίνει την αίσθηση της κίνησης, της ζωής».
Αντίθεση: αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, η χειμωνιάτικη καθημερινότητα της Νιγρίτας είναι όντως τελειωμένη υπόθεση: νεκρή ζώνη. Αυτό γενικά δεν μπορεί να αλλάξει ούτε με πεζόδρομο, ούτε με δρόμο. Είναι θέμα με βαθύτερα αίτια που χρήζει περαιτέρω ανάλυσης. Όμως, αν νομίζουμε ότι ένα όχημα που θα περάσει δίνει ζωή, τότε δε μιλάμε για αίσθηση, αλλά για ψευδαίσθηση.
Σύνθεση: αν μπορούμε να μιλήσουμε για μια μέση λύση, ίσως θα ήταν προτιμότερο να κλείνει το κέντρο μόνο κατά το πεντάμηνο Μαΐου – Σεπτεμβρίου, όταν ο καιρός ευνοεί. Παράλληλα, να οριστούν ώρες πρωινές ή και απογευματινές για τον ανεφοδιασμό των καταστημάτων. Θα μπορούσε η επιλογή αυτή να γίνει δοκιμαστικά για αυτό το καλοκαίρι, να μετρηθούν κέρδη και ζημιές και μετά να το ξανασυζητήσουμε. Στα συρτάρια του Δημάρχου, υπάρχουν σίγουρα 3-4 μελέτες από προηγούμενες δημοτικές αρχές. Ας ξεδιαλεχτούν, κι ας προχωρήσουμε με βασικό κριτήριο το αδιαπραγμάτευτο: το συμφέρον του συνόλου.
(Προσθήκη 9/8/2012: Πάει κι αυτό το καλοκαίρι δίχως ούτε ένα βήμα μπροστά. Ανύπαρκτοι...)
http://proskynhths.blogspot.com/
tezjorge@yahoo.gr
«…μια πόλη που ευημερεί προσφέρει πολύ περισσότερα στο άτομο, παρά εάν ευημερεί ο κάθε πολίτης χωριστά, αλλά η πόλη ως σύνολο δυστυχεί. Γιατί, εάν ο πολίτης ευημερεί, ενώ η πόλη δυστυχεί, και αυτός θα χαθεί μαζί της, ενώ αν είναι δυστυχής μέσα σε μια πόλη που ευημερεί, θα σωθεί και αυτός».
(Θουκυδίδης, Β΄, 60)
Μπήκαμε λοιπόν και στη διαδικασία της διαβούλευσης για το κυκλοφοριακό μέλλον της πόλης μας.
Πάντοτε το νέο, το ριζοσπαστικό φοβίζει. Πάντοτε, σε κάθε αλλαγή, υπάρχουν ορισμένοι που θα ζημιωθούν, ενώ άλλοι θα ωφεληθούν. Ο Δήμος όμως, θεσμικά, έχει χρέος να μελετά και να αποφασίζει πάντα με στόχο το όφελος να είναι για το σύνολο όχι για μεμονωμένους. Στην τελική απόφαση θα πρέπει να βαρύνει αυτή η θεμελιώδης αρχή περισσότερο από οτιδήποτε άλλο: ένα κλειστό για τα αυτοκίνητα, ένα πεζοδρομημένο κέντρο, θα ωφελήσει τον κάτοικο της Νιγρίτας ή όχι;
Η θέση της στήλης επί του θέματος είναι γνωστή εδώ και χρόνια. Επειδή όμως – αν θες να είσαι σοβαρός – οφείλεις πάντα να εξετάζεις και την αντίθετη άποψη, καθώς μόνο μέσα από την αντίθεση μπορείς να φτάσεις στη σύνθεση, ας δούμε και μερικές πιθανές τοποθετήσεις κάποιων που ενδεχομένως θα ήθελαν να μείνει το κέντρο ως έχει. Ας κάνουμε για λίγο τον συνήγορο του διαβόλου:
Θέση 1η: «Για τα μαγαζιά μας εκατέρωθεν της Αθ. Αργυρού είναι ζωτικής σημασίας η ανάγκη να κυκλοφορούν αυτοκίνητα, γιατί α) αυξάνεται η πελατεία μας από αυτούς που διπλοπαρκάρουν για να ψωνίσουν, β)χρειάζεται να φορτώνουμε και να ξεφορτώνουμε συνέχεια».
Αντίθεση: οι εποχούμενοι πελάτες που θα χάσετε, καθώς δεν θα μπορούν να περάσουν από μπροστά από τα μαγαζιά σας, ούτε να παρκάρουν παράνομα εμποδίζοντας την κυκλοφορία των άλλων, θα αντικατασταθούν από τους πεζούς που θα καταλάβουν το πεζοδρομημένο κέντρο. Στατιστικά, όπου έγινε πεζόδρομος υπήρξε αύξηση της κίνησης. Άλλωστε, αν το προϊόν σου είναι εξαιρετικό, δεν θα έχει κανείς το πρόβλημα να παρκάρει λίγο παρακάτω και να σε επισκεφτεί με τα πόδια. Όσο για τις φορτοεκφορτώσεις, θα μπορούσε να προβλεφθεί – όπως σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο – κάποια ώρα πρωί απόγευμα για να εφοδιάζονται τα μαγαζιά.
Θέση 2η: «Το κέντρο της πόλης δεν είναι παιδική χαρά για μανάδες, καροτσάκια, παιδάκια. Για αυτούς υπάρχουν ειδικοί χώροι, όπως π.χ. το πάρκο».
Αντίθεση: μα το ζήτημα δεν είναι να βρουν οι συμπολίτες μας παιδική χαρά. Αν το ήθελαν, μάλλον θα την έβρισκαν (αν και πράγμα δύσκολο στη σύγχρονη Νιγρίτα). Το θέμα είναι να δούμε το κέντρο ως τόπο συναναστροφής, να δοθεί δηλαδή μια επιπλέον επιλογή σε όλους τους Νιγριτινούς να βρεθούν με όλους. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου: και τα παιδιά να έχουν έναν ασφαλή χώρο να δράσουν, και οι γονείς να κάνουν τη βόλτα τους ενταγμένοι στο σύνολο και όχι μόνο στο υποσύνολο της παιδικής χαράς. Και στο κάτω κάτω, μια βραδυνή βόλτα για φαγητό ή για ποτό, δε μπορεί να γίνει στην παιδική χαρά, ενώ ένα κέντρο δίχως αυτοκίνητα, αλλά γεμάτο κόσμο θα ήταν μια κάποια λύση.
Θέση 3η: «Αν κλείσει το κέντρο και δεν περνάνε καθόλου αυτοκίνητα, είναι πολύ πιθανό στις δύσκολες μέρες του χειμώνα να μοιάζει η Νιγρίτα με έρημη πόλη. Το αυτοκίνητο που περνάει δίνει την αίσθηση της κίνησης, της ζωής».
Αντίθεση: αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, η χειμωνιάτικη καθημερινότητα της Νιγρίτας είναι όντως τελειωμένη υπόθεση: νεκρή ζώνη. Αυτό γενικά δεν μπορεί να αλλάξει ούτε με πεζόδρομο, ούτε με δρόμο. Είναι θέμα με βαθύτερα αίτια που χρήζει περαιτέρω ανάλυσης. Όμως, αν νομίζουμε ότι ένα όχημα που θα περάσει δίνει ζωή, τότε δε μιλάμε για αίσθηση, αλλά για ψευδαίσθηση.
Σύνθεση: αν μπορούμε να μιλήσουμε για μια μέση λύση, ίσως θα ήταν προτιμότερο να κλείνει το κέντρο μόνο κατά το πεντάμηνο Μαΐου – Σεπτεμβρίου, όταν ο καιρός ευνοεί. Παράλληλα, να οριστούν ώρες πρωινές ή και απογευματινές για τον ανεφοδιασμό των καταστημάτων. Θα μπορούσε η επιλογή αυτή να γίνει δοκιμαστικά για αυτό το καλοκαίρι, να μετρηθούν κέρδη και ζημιές και μετά να το ξανασυζητήσουμε. Στα συρτάρια του Δημάρχου, υπάρχουν σίγουρα 3-4 μελέτες από προηγούμενες δημοτικές αρχές. Ας ξεδιαλεχτούν, κι ας προχωρήσουμε με βασικό κριτήριο το αδιαπραγμάτευτο: το συμφέρον του συνόλου.
(Προσθήκη 9/8/2012: Πάει κι αυτό το καλοκαίρι δίχως ούτε ένα βήμα μπροστά. Ανύπαρκτοι...)
http://proskynhths.blogspot.com/
tezjorge@yahoo.gr
