Το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου
παρόν σε όλες τις φάσεις της ζωής μας.
«...πώς μας ενώνει και πώς μας δονεί
του Διακογιάννη η φωνή...»
Λουκιανός Κηλαηδόνης
Αρχές Ιουνίου, κάθε τέσσερα χρόνια, όλος ο κόσμος κινείται ή αναγκάζεται να κινείται στους ρυθμούς του παγκοσμίου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου: του μουντιάλ. Η λέξη «μουντιάλ» είναι ισπανική και σημαίνει παγκόσμιος. Και από δω φαίνεται η μεγάλη αξία που έχει αυτή η διοργάνωση. Λέμε «ξεκινάει το παγκόσμιο (μουντιάλ)» και δε χρειάζεται να προσδιορίσουμε ποιο παγκόσμιο ξεκινάει. Είναι αυτονόητο δηλαδή ότι μιλάμε για το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και όχι για οποιοδήποτε άλλο άθλημα. Το αντίστοιχο μπασκετικό παγκόσμιο πρωτάθλημα, για παράδειγμα, ονομάζεται «μουντομπάσκετ», θέλει τον προσδιορισμό του. Και κάθε τέσσερα χρόνια αρχίζουν οι αναμνήσεις...
1982, Ισπανία: το πρώτο μουντιάλ που έχει καταγράψει η μνήμη μας. Κι αυτό, όχι τόσο σε απόλυτα ποδοσφαιρικά πλαίσια, όσο για την ατμόσφαιρα που δημιουργούνταν όπου μαζεύονταν οι μεγάλοι για να απολαύσουν τα ματς σε έγχρωμη τηλεόραση. Εμείς πιτσιρικάδες, μαζεύοντας καπάκια στα χαλίκια του Γκούμα, ανάμεσα στα σουβλάκια, τις μπύρες και τα σχόλια στα τραπέζια. Ακόμη, ιστορικός έχει μείνει ο πανηγυρισμός του ιταλού Ταρντέλι στον τελικό, όπου η έκφρασή του έβγαζε όλη την ψυχή και τη λύτρωση, δίνοντας στην Ιταλία την κούπα.
1986, Μεξικό: πολλοί λένε ότι ήταν το καλύτερο παγκόσμιο κύπελλο. Πολύ μεγάλη μπάλα. Εμείς θυμόμαστε κυρίως τον Μαραντόνα, το «χέρι του Θεού», τα μαγικά που έκανε και σήκωσε στην πλάτη του ένα ολόκληρο έθνος, δίνοντάς του με ποδοσφαιρική δεξιοτεχνία και μαγκιά την πρώτη θέση.
1990, Ιταλία: ήδη στην εφηβεία, λυκειόπαιδα, παρέα, μόνοι μας διακοπές! Βρασνά, στο σπίτι του Γιάννη, φιλοξενηθήκαμε μερικοί συμμαθητές για να ανακαλύψουμε τον κόσμο. Εκεί και το μουντιάλ. Με τα πόδια τη διαδρομή Βρασνά - Ασπροβάλτα και να ακούγεται από τα παράθυρα ή τις βεράντες η λάτιν περιγραφή του Μανώλη Μαυρομμάτη. «Πλασαριστά» και «από πολύ κοντά», άσχετα αν το σουτ ήταν κεραυνός και από το κέντρο του γηπέδου! Χαρακτηριστική η προφορά του ονόματος του Καμερουνέζου τερματοφύλακα, κι εμείς προσπαθούσαμε να μιμηθούμε τον αξεπέραστο Μανόλο παραποιώντας την αλήθεια και ακόμα και τους ποδοσφαιρικούς νόμους: «Ν’ Κόνο, Ν’ Κόνο, και γκολ! Καμερούν – Αγγλία 1-0!». Τώρα, πώς γίνεται να σκοράρει ο τερματοφύλακας, ρωτήστε την εφηβική φαντασία και ευρηματικότητα!
1994, ΗΠΑ: φοιτητές πια, αλλά η καλοκαιρινή Σαλονίκη δεν υποφέρονταν, τελείωνε και η εξεταστική. Στη Νιγρίτα παρακολουθήσαμε την πρώτη συμμετοχή της Ελλάδας σε μουντιάλ, με όλα τα παρατράγουδα και τη συνολική αποτυχία της.
1998, Γαλλία: φαντάρος στο ΚΕΒΟΠ στην Αθήνα. Ο διοικητής έδωσε παράταση στο ωράριο λειτουργίας του ΚΨΜ για να μπορούμε να βλέπουμε τα παιχνίδια. Οι εξοδούχοι μπαίναμε στο στρατόπεδο κατά τις 10 και ξεχνούσαμε το φανταριλίκι για κανένα δύωρο, μέχρι να σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη και να πάμε για ύπνο. Τον τελικό τον άκουσα στο γουώκμαν, μέσα στο λεωφορείο, καθ’ οδόν από Σαλονίκη προς Χαϊδάρι, μετά από άδεια για το Σαββατοκύριακο. Ο Σπύρος με το πεζώ με πήγε βολίδα από Ιπποκράτειο στα Δικαστήρια, για να πάρω το λεωφορείο, κι έφυγε πάλι βολίδα για να προλάβει τα όργια του Ζιντάν.
2002, Κορέα – Ιαπωνία, 2006, Γερμανία και 2010, Ν. Αφρική: τα μουντιάλ της ωριμότητας. Πλέον στη δουλειά, στην αναζήτηση των προς το ζην. Τι να πεις; Τα Βρασνά τελείωσαν, ο καθένας κάνει πάλι διακοπές με την οικογένεια, τη δική του αυτή τη φορά. Το σπίτι στην Ξενοφώντος ξενοικιάστηκε, το πτυχίο κορνιζώθηκε, το απολυτήριο στρατού στο συρτάρι. Αφού χάθηκε η αθωότητα, το μόνο ενδιαφέρον έμεινε για την ποδοσφαιρική τακτική, το ταλέντο των παικτών, καμιά μαγική ενέργεια και το... στοίχημα! Παρέα ή μόνοι, στο σπίτι ή σε φίλους ή έξω, προγνωστικά, συζητήσεις. Α, και η δεύτερη παρουσία της Ελλάδας στο φετινό μουντιάλ, αφού προηγήθηκε ο θρίαμβος του 2004. Και οι βουβουζέλες.
Το μουντιάλ, κακά τα ψέμματα, έχασε πλέον εκείνη την παιδιάστικη αθωότητα, τη νοστιμάδα που περνάει μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που αντικρύζει τον κόσμο με όλες του τις αισθήσεις. Ξεθύμανε εκείνη η προσμονή, όταν και το πιο απλό πράγμα, μια τρίπλα, ένα ψαράκι, ένα σουτ, φάνταζε στα μάτια μας μοναδικό κι ανεπανάληπτο. Τώρα όλα φιλτράρονται μέσα από έναν ενήλικο εξορθολογισμό σβήνοντας τις συγκινήσεις και αφήνοντας μόνο μια γλυκιά πεθυμιά για όλα εκείνα της ζωής μας που σημαδεύτηκαν από ένα παλιό, καλοκαιρινό μουντιάλ.
▓▓ μικρα ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙΑ ▓▓
Ευχαριστώ τα τσιαρπισνά παλιοτράκτερα (www.paliotraktera.gr) για την ιδέα της σημερινής αναδρομής.
Είδες ο εκσυγχρονισμός! Τα παλιορούτια του πολεμικού ναυτικού τι να τα κάνουμε παροπλισμένα να σαπίζουν; Δώστε τα στους ξιπασμένους νεόπλουτους να κάνουν το παρτάκι τους, με το αζημίωτο, μέσα στη γκλαμουριά. Κι αυτά και την Ακρόπολη και όλα. Μην αφήσετε κολυμπηθρόξυλο. Όλα πωλούνται, όλα ενοικιάζονται. Για συμβολισμούς θα μιλάμε τώρα;
