Σίγουρες και πρακτικές προτάσεις
για να βγει η χώρα από το οικονομικό αδιέξοδο.
Εδώ και αρκετό καιρό, διεθνείς οίκοι αξιολόγησης (;) αποφαίνονται ότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της, όσον αφορά την Οικονομία της. Οι εμπειρογνώμονες της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, του Διεθνούς Οικονομικού Ταμείου μάς έχουν στήσει στη γωνία ελέγχοντας και επιτηρώντας τους κυβερνώντες και τη χώρα γενικότερα. Με αποτέλεσμα η κυβέρνηση των 100 ημερών να ψάχνει να βρει τρόπους να καλύψει τα κενά. Με οικονομικούς και οικονομίστικους όρους δεν τα πήγαινα ποτέ καλά. Οπότε, ας με συγχωρέσουν προκαταβολικά οι ειδήμονες για τις απλοϊκές σκέψεις και προσεγγίσεις του θέματος.
Σλόγκαν έχει γίνει τον τελευταίο καιρό η «εθνική προσπάθεια». Καλούνται δηλαδή οι Έλληνες πολίτες να βγάλουν το φίδι από την τρύπα για άλλη μια φορά. Για να συγκεντρωθούν τα ποσά που απαιτούνται πρέπει όλοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη, έτσι ώστε να βγει η χώρα από την κρίση – μια κρίση που δεν φαίνεται να έχει και πολλή συνάφεια με τη διεθνή οικονομική κρίση. «Εθνική προσπάθεια» λοιπόν.
Και αναρωτιέται ο δύστυχος Νεοέλλην: και γιατί να γίνει αυτή η «εθνική προσπάθεια»; Δηλαδή, όλοι μαζί αυξήσαμε το δημόσιο έλλειμμα; Όλοι μαζί ευθυνόμαστε για το ότι η χώρα βρίσκεται στο κατώφλι της χρεοκοπίας; Τη διαχείριση του «κρατικού κορβανά», όλοι μαζί την κάναμε; Ο Έλληνας πολίτης, ο μέσος τέλος πάντων, ο απλός – όπως κακώς αρεσκόμαστε να τον ονομάζουμε – δημιούργησε κάποια κρίση στην οικονομία; Αποφάσισε να δανειστεί η χώρα; Άρπαξε μίζες; Όχι, προφανώς. Τότε γιατί να επωμιστεί αυτός το μεγάλο και δυσβάσταχτο βάρος της «εθνικής προσπάθειας»; Δεν είναι αυτή η λύση για το πρόβλημα.
Η δίκαιη λύση πρέπει να αναζητηθεί αλλού. Αν η κυβέρνηση υπολογίζει και το παραμικρό ευρώ για να καλυφθούν τα κενά, οφείλει πρωτίστως να βρει και να πάρει πίσω τα εκατομμύρια της Ζίμενς. Ανακαλύπτεις όλους όσοι πλούτισαν από τις μίζες της γερμανικής εταιρείας, παίρνεις πίσω τα χρήματα ή τα σπίτια ή ότι άλλο στο οποίο έχουν επενδύσει και τους στέλνεις φυλακή δίνοντας το καλό παράδειγμα. Ότι δηλαδή το κράτος κάνει την προσπάθεια και οφείλει και ο λαός να συνδράμει. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με όσους έβαλαν τα χέρια στα ασφαλιστικά ταμεία. Και δεν είναι καθόλου δύσκολο. Στη Γερμανία τον πρόεδρο των Ταχυδρομείων που ενεπλάκη σε οικονομικό σκάνδαλο φοροδιαφυγής, αφού τον «έδεσαν» με στοιχεία που δε μπορούσε να ξεφύγει, τον συνέλαβαν χαράματα εν χορδαίς και οργάνω: παρουσία των τηλεοπτικών σταθμών, που είχαν εγκαίρως ενημερωθεί! Εξευτελισμός και παραδειγματισμός μαζί. Τόσο απλά.
Εντάξει, στην Ελλάδα είμαστε πιο ευαίσθητοι σε τέτοια θέματα (όπως και σε αυτό το νεοπαγές της ρουφιανιάς: ο ένας να δίνει τον άλλον για φοροδιαφυγή!) και το σωστό θα ήταν να περιμένουμε την απόφαση της Δικαιοσύνης. Κατά πόσο όμως είμαστε σίγουροι για την ανεξαρτησία της, όταν τόσα χρόνια Δημοκρατίας μετά τη χούντα, δεν έχει πάει φυλακή ούτε ένας πολιτικός; Η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι ανεξάρτητη και οι Εισαγγελείς φόβος και τρόμος, όχι του «απλού» πολίτη, αλλά των μεγαλοκομπιναδόρων. Να μην καταλαβαίνουν ούτε από ονόματα, ούτε από θέσεις και αξιώματα, όταν πρόκειται να αποδώσουν δικαιοσύνη. Έναν Έλιοτ Σπίτσερ (τον φόβο και τρόμο της Γουώλ στρήτ και των γκόλντεν μπόυς) χρειάζεται η Ελλάδα, έναν αδιάφθορο, να μηνύει φαρμακοβιομηχανίες, τράπεζες, ασφαλιστικές, δισκογραφικές χωρίς δισταγμό και να τις ξεζουμίζει. Άσχετα αν τελικά κι αυτός αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω σεξουαλικού σκανδάλου.
Τι κάνεις στη συνέχεια σαν κράτος, αφού τους μαζέψεις όλους αυτούς; Κόβεις από τις επόμενες εκλογές 100 βουλευτές και σχηματίζεις μια Βουλή με 200, εφόσον το Σύνταγμα το προβλέπει. Μπορεί κανείς να υπολογίσει πόσα χρήματα θα εξοικονομηθούν μέσα σε μια τετραετία αν κοπούν τα έξοδα 100 βουλευτών; Μισθοί, υπερπρόωρες συντάξεις, έξτρα επιδόματα από επιτροπές, πολυτελέστατα αυτοκίνητα, γραφεία, ταξίδια κλπ. Κι ας μην προσθέσουμε και όλους αυτούς που θα διόριζαν στο Δημόσιο με ρουσφέτια. Είπαμε, το καλό παράδειγμα. Ο Έλληνας θα ακολουθήσει φιλότιμα σε αυτή την προσπάθεια, αν δει έναν ειλικρινή αγώνα, στον οποίο οι πολιτικοί δεν θα υπολογίζουν το πολιτικό κόστος και θα ξεκινήσουν από το δικό τους σινάφι.
Από ψηλά πρώτα και ύστερα από χαμηλά. Πρώτα από τα μεγάλα ψάρια και ύστερα από τα μικρά. Όχι με αυξήσεις στη βενζίνη, με νέους φόρους, με αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, με μείωση όλων των επιδομάτων, όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Λες και είναι όλοι ίδιοι. Λες και όλοι είχαν μπάρμπα στην Κορώνη ή υπηρέτησαν ως κομματικοί αφισσοκολλητές και τρύπωσαν στο Δημόσιο. Λες και όλοι λυμαίνονται το Δημόσιο και ευθύνονται όλοι εξίσου για την οικονομική κατάρρευση. Όχι. Έτσι δε γίνεται «εθνική προσπάθεια». Και θα υπάρξουν αντιδράσεις.
▓▓ μικρα ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙΑ ▓▓
Τελικά, κάποιοι όντως θίγονται από τις στήλες του τοπικού τύπου. Η Δημοτική Αρχή διευκρίνισε ότι το στέγαστρο του γηπέδου δημοπρατήθηκε και ο εργολήπτης θα το ετοιμάσει σύντομα. Και για το φωτισμό του βοηθητικού γηπέδου αναμένονται ενέργειες από τον Πρόεδρο του Σταδίου και τον Δήμο.
Ενδιαφέρουσα η έκθεση φωτογραφίας και ενημερωτικού υλικού με θέμα «Λατρευτικές Εθιμικές Εκδηλώσεις στον Κύκλο του Χρόνου», που έχει στηθεί στο Ιωάννειο. Αξίζει τον κόπο να ρίξετε μια ματιά.
Χάθηκε από την διαδικτυακή πιάτσα ο μπλόγγερ Τριαντάφυλλος. Έχει να κάνει ανάρτηση στο Nigrita82 πάνω από δυο μήνες. Μας έλειψαν και οι σκέψεις του και τα κολάζ του.
Πάλι συνέλαβαν οι οφθαλμοί μου εργάτες να αδειάζουν πίσσα και τσιμέντο στις – σήμα κατατεθέν πλέον το υ Δήμου μας – λακκούβες του «πεζόδρομου». Μα, τι παπούτσια φοράνε οι Νιγριτινοί που περπατάνε σε αυτόν τον πεζόδρομο και κάθε τόσο τον γεμίζουν με τρύπες ρε παιδί μου... ούτε αυτοκίνητα να ήταν...
